۱-متصف به صفت والای صداقت و امانت داری، متناسب با نمایندگی مجلس.

۲-برخورداری از بصیرت سیاسی بالا (درک و فهم سیاسی متناسب با نمایندگی مجلس).

۳-برخورداری از تخصص و تجربه ای که حداقل بتواند در یک کمسیون مجلس و با توجه به نیاز منطقه نقش فعالی داشته باشد.

۴- برخورداری از شجاعت و جسارت لازم در دفاع از حق و حقیقت با زبان و قلم .

۵-برخورداری از قدرت بیان و استدلال گری بالا مانند نمایندگان مجلس (یک نماینده باید زبان گویای مردم خود باشد).

 ۶-برخورداری از زهد و ساده زیستی لازم (چون زندگی اشرافی و تجملی مانع از مبارزه از مبارزه و فریاد گری می‌شود).

۷- برخورداری از حسن خلق بسیار بالا.

 ۸-برخورداری از حدی از وطن دوستی که به هیچ وجه نه از حدود مرزی کشور کوتاه بیاید و نه از منافع ملی آن.

 ۹-داشتن سابقه نیکو که احتمال انحرافش، مجذوب یا مرعوب شدنش را به صفر نزدیک کند.

 ۱۰-حامی و خدمت گزار محرومان و مستضعفان بودن در گفتار و کردار.

 ۱۱-ملتزم و متعهد به برگزاری انتخابات پاک و سالم، با انتخابات صحیح و خدا پسندانه(پرهیز از فریبکاری، دغل بازی، دروغگویی، وعده و وعید، تطمیع و تهدید، زد و بند های سیاسی، رشوه های کلامی مالی و مقامی و... ).

۱۲-به جایگاه و نقش رفیع مردم کاملا واقف و متعهد باشد.(مردم در نظر او موضوعیت داشته باشند نه طریقیت) یعنی صرفا ابزار یا وسیله ترقی برخی نباشند لذا ارتباط مستمر با مردم را یک وظیفه و افتخار بدانند.

۱۳-همکاری و همراهی متقابل با صالحان و پاکان. (چون السنخیه عله الانضمام یعنی نوریان مر نوریان را طالبند ناریان مر ناریان را جاذبند. لذا از طرفداران و حامیان کاندیداها می‌توان آنها را شناخت. حضرت علی (ع)می‌فرماید: اصلح بر سر زبان صالحان است.

۱۴-کاندیدای اصلح و صالح رستگاری خویش را به راس کاری خود نمی فروشد.

۱۵- کاندیدای اصلح و صالح شیفته خدمت است نه تشنه قدرت.

۱۶-کاندیدای اصلح و صالح پست و مقام را یک بار امانت می‌بیند نه یک لقمه چرب و نرم! لذا حاضر نیست به هر قیمتی به آن برسد